Wallaroos zijn eerder berucht dan beroemd ook al stonden ze onder meer vorig jaar nog op het podium van het door ons geliefde Sjock Festival.

 

Niemand wil zich wagen aan de definitie van dit genre. Alle pogingen tot benoemen zijn in het verleden uitgedraaid op een compleet fiasco, totale chaos en wanorde in de repetitieruimte. Deze in wezen meta modernistische band beweegt voortdurend heen en weer tussen ironie en contingentie.

 

De live reputatie van deze einzelgängers bezorgt festivalorganisatoren nat badend in eigen zweet alvast rusteloze nachten. Dat het zijn tijd heeft geduurd voordat de eerste nummers op vinyl zijn gezet is uitsluitend te verklaren door de compromisloze aanpak die de band voor ogen houdt. Onder het motto “minder elektronica, meer mechanica” kiezen Wallaroos voor een vette en vooral snelle reeks nummers die het midden houden tussen Jimmy Frey, Kings of Nuthin’ en de openingstrack van Men in Black 3.